Сельскагаспадарчыя прадпрыемствы размяшчаюць вялікімі рэзервамі ў росце прадукцыйнасці працы за кошт павышэння ўзроўню механізацыі і паляпшэння выкарыстання сельскагаспадарчай тэхнікі. Правядзенне сельскагаспадарчых палявых работ з парушэннем агранамічных патрабаванняў, асабліва па тэрмінах і якасці работ, абгортваецца недаборам ўраджаю, падаражэннем прадукцыі, зніжэннем яе якасных паказчыкаў і, у канчатковым рахунку, зніжэннем магчымасцяў рынкавай канкурэнцыі ў рэалізацыі прадукцыі.
Механізаванай палявой працай называюць арганізацыйна і тэхналагічна скончаны працоўны працэс, які выконваецца механізатарам на пэўным участку з дапамогай аднаго і таго ж мабільнага машынна-трактарнага агрэгата і накіраваны на наданне глебе або раслінам патрэбных агратэхнікай фізіка-механічных, хімічных, біялагічных уласцівасцяў, неабходнага стану і якасці.
Тэхнічна абгрунтаваныя нормы выпрацоўкі на механізаваных працах з’яўляюцца базай планавання выдаткаў працы ў сельскагаспадарчых прадпрыемствах. Толькі з іх дапамогай можна вызначыць патрэбнасць гаспадаркі ў рабочай сіле, машынах і гарматах, вызначыць планавыя тэрміны выканання палявых работ, разлічыць выдаткі на аплату працы, эксплуатацыю тэхнікі і выдаткі на гаруча-змазачныя матэрыялы. Без тэхнічна абгрунтаваных нормаў на механізаваныя працы нельга правільна арганізаваць працу, усталяваць патрэбнасці ў тэхніцы і найбольш мэтазгодным яе камплектаванні ў агрэгаты, выбраць аптымальныя варыянты тэхналогіі і вызначыць асноўныя шляхі выкарыстання арганізацыйна-тэхналагічных рэзерваў павышэння прадукцыйнасці механізаванага працы.
Да пастаянным нормообразующим фактараў ставяцца:- даўжыня гону;
- плошча ўчастка;
- канфігурацыя;
- рэльеф;
- наяўнасць перашкод;
- вышыня над узроўнем мора.
